piyano konçertosu no.1 'i dinliyorum şu anda. üç bölümden oluşan bir konçerto. Modern orkestra müziğine çok benziyor. Yani, bunun anlamı benim için şu: elle tututlur bir melodisi yok. yani, bir mozart değil, ki o bir klasik müziğin klasik döneminin simgesidir. bir çaykovski yok, bir rodrigo gitar konçertosu yok. beethoven'ın piyano konçertoları gibi değil. bir rahmaninof değil. rahmaninof'un üçlüsünü andırıyor dediğim yerleri var.
şu anda, gündemde olan türk bestecilerinin doğru dürüst beste yapamadığını iddia eden tartışma (#10029085) doğru mu kendim görmek istedim. bence doğru değil. ahmet adnan saygun'un konçertosu yoğun duygulu ve enerji dolu. düşünceleri ve cümleleri açık. oldukça da görkemli. hatta bazı yerleri çarpıcı, yüze vurucu. içinde anadolu ezgisi var diyemem.
