ortaokul 7. sınıfa gidiyoruz. sınıfta bir arkadaşımız ağzı açık ve sesli bir şekilde esner. güzel türkçe öğretmeniz buna bozulur ve sınıfa dönüp derki :
- en akıllı insanın karanlıkta esnerken ağzını kapamasıdır.
ve ben o gün bugündür her esnediğim de bu cümle aklıma gelir ve ağzımı kapatırım fena bir hayat dersi olmuş ya .. kaç yıl geçti aradan hala o günmüş gibi o anı o konuşmaların her esnememde (geç yatıp erken kalkan biri olarak) aklıma gelmesi bazen işkence gibi geliyor.
