darbe olgusunu ve dönemin politik çalkantılarını iki çocuğun dostluğu ekseninde ele alan keyifli filmdir. filmin en güzide repliklerinden biri çocuklar ve sarhoşlar yalan söylemezdi. tabi özellikle burjuvazi yaşamın yozlaşmaları ve dünyayı kendi kabuğundan görme algısı filmin iskeleti. malum politik arena, dostluk vs. tanımıyor.
yere atılmış boş konsantre süt kapları daha manidar gözüküyor filmin sonunda. kesinlikle, izlenilesi bir film. karşılaştırmalı argümanlarda duygusal sömürünün çok yer işgal etmemesi filmin artısı. zaman gelimi şu çocuk gözüyle anlatımlarda duygusallık ağır basabiliyor. burda sınır ayarlanmış, denge korunmuş.
10 üzerinden 8!
