aynen öyle yapardım. evdekilere bugün okula gitmiyorum desem üstüme gülecekler aq
bende sabah okulun yolunu tutardım sınıftan bi denyo gözüme kestirirdim başlardım ikna kabiliyetimi faaliyete geçirmeye;
+lan olum oku oku oku nereye kadar ya gel ganga bugün girmeyelim derse takılırz lan biraz dışarda atariye gideriz biraz tekken, sikik faytır kapışırız fırından ekmek çalar yeriz, bira şişesi ararız gece koko cular takılmıştır çimenlikte
-harbiden lan ne bu aq beyin tramvası geçirecem ilk derste edebiyatçı zaten; "kitaplar nerde kitaplar getirdiniz mi! herkes sıranın üstüne koysun bakim" der yine anten.(belliki bu dınkof dünden razı, biraz daha gaz verim!)
+olum ödevde vardı zaten sözlü yerine geççekmiş
-siktiiiirr! harbi mi lan ben hiç bilmiyodum aq
+ ya ne aq! yarağı yedi millet hadi biz firar edek
okulun bakçesinden çıkılır bira şişesi aranır büfede bozdurulup atariye gidilir (yaaa atari anten ! sen ples şeytınlarla doğarken biz buz dolabı gibi atarilerde takılırdık. liseli!)
atarinin koluna asılınır elde kalınır atarinin sahibi elde kalan kolu göte zorlamaya çalışır...
biz o sporcuların tasoların misketlerle mors, kuytu dizmece oynayan çocukların abisiydik...mahalle maçlarında herkes atletleri çıkarsın lan bizim takımın adı atlet spor!
atlerle oynayacaz diye bağıran kaptandık...
(bkz: yine bir gün sevişiyoruz)
