ne garip bir oyuncak şu insan! yürür, konuşur ve acı çeker. 70 kilodur. kendisine ve çevresine ait hiçbir şey bilmez. bir nevi ıstırap makinesi. iplerini başkaları çeker. hantal ve şapşal bir robot. neye sevinir bilinmez. sınırsız olan yalnız hayalleri ve acı kabiliyeti. etten bir kafes ve aciz içinde çırpınan ruh. vücut araba, akı arabacı. ama gözleri bağlı arabacının, arabaya hükmeden atlar... bu da haklı: var olmak için yok olmak lazım, parça bütüne kavuşacak ki hasret dinsin. bütün musiki, bütün şiir, bütün aşk, bu çuval kemik, bu asi ten, bu aptalca endişeler ne olacak? ne olacağını bile var mı? kader hep oynayamayacağı rolleri yükler insana ve ıslıklar. alkış sahtekarların göz boyaması..
