çağan ırmak'tan beklenmeyecek kadar vasat, klişelerle dolu bir film..
bir kere o afiş nasıl seçilmiş henüz anlayabilmiş değilim. oysa google görsellerde arattığınızda film için hazırlanmış daha güzel çok fazla afiş gördüm.
neyse biraz da içeriğine değinelim. bundan sonrası biraz spoiler olabilir:
--spoiler--
filmdeki diyaloglar özensiz yazılmış. bazen o karakterlerden beklenilmeyecek kadar edebi ve klişe sözler duyuyorsunuz. ayrıca bazı cümleler o sahne için çok eğreti kulağa çok eğreti geliyor.
ayrıca prensesin uykusu çağan ırmak'ın yer yer kendisiyle çeliştiği bir film olmuş. çok uzun bir diyalogdan oluşan hayalet sahnesinde türk filmlerindeki klişelerle dalga geçilmeye çalışılmış. eğer film klişelerden uzak bir film olsaydı bu daha anlaşılır olabilirdi. ama filmde baştan sonra klişeler izledik. çağan ırmak'ın klişeler konusunda iğneyi öncelikle kendisine batırması gerekiyor.
oyunculuklara gelecek olursak sevinç erbulak hiç de inandırıcı bir anne olamamış. film boyunca kızı yatarken fönlü sarı saçlarıyla hastanede fink attı. ayrıca o sinirli halleri de doğallıktan çok uzaktı.
bu filmde çok fazla göremesek de bir çağan ırmak klasiği olarak filmin merkezinde yine baba figürü yer alıyor. iyiler mutlu olurken kötülerin de her zaman cezasını bulduğu çağan ırmak klişesi yine değişmemiş. baba filmin sonunda ölüyor.
filmin en beğendiğim oyuncusu genco erkal oldu. ancak keşke çağan ırmak onun ağzından sık sık yeşilçam'la ilgili "sosyal mesaj" vermeye çalışmasaydı da bu bu büyük oyuncuyu daha büyük bir keyifle seyredebilseydik.
son olarak küçük kızın "redd" hayranlığını pek de inandırıcı bulmadığımı eklemek isterim. ayrıca hastane sahnesinde "prensesin uykusu" şarkısını keşke canlı dinleseydik diyorum.
çağan ırmak'ın çok daha iyisini yapabileceğini biliyorum, neden bu kadar vasat işlerle uğraştığı ise benim için büyük bir muamma.
