kulağında küpe olanın alınmadığı sınavdır. ve ayrıca yeni biş kolunun oluşmasına sebep olmuştur. (bkz: emanetçilik)
bir de tüm katılımcıları ulaşılmaz insanlar yapan sınavdır.
bir ben vardım dışarıda velisi beklemeyen.
ablamın arabaya bıraktım ne var ne yoksa indim lisenin önünde.
kalem almaya kırtesiyeye girdim. kalem verilecek dedi yaşlı teyze, milletin bıraktığı emanetleri alırken.
doğru girdim kuyruğa bir ben bir kimlik bir de sınav giriş kartıyız zannediyordum ki kulağımdaki 4 küpenin dııtlamasıyla farkına vardım bünyemdeki kalabalığın.
bir baktım millet çıkartıp atıyor yan kutuya ne var ne yok.
çekildim sağa çıkarttım ganimeti doğru ilk kırtasiyeye girdim. söylemesi ayıp altından başka küpe takamıyorum alerjim var yara oluyor minik kulaklarımın minik delikleri kıyamıyorum kendilerine diye basıyorum parayı (bkz: beyaz altın) alıyorum mecburen.
kırtasiyede bir buzdolabı poşeti de ben çektim. küpelerimle vedalaşıp poşetin üstüne tahta kalemle sakinsirke yazdım ve doğru okula gittim.
dıtlamadan sınav salonuma girdim. ve kaptım sınav kumanyamı
1- 2tane faber castell sınav kalemi
2- 3 tane olips naneli şeker
3- tipinden beklenmeyecek kadar iyi silen silgi
4- rengine vurulduğum kalemtıraş
5- 1 adet en dandiriğinden 100lük peçete kıvamında peçete
sorular aşırı kolaydı. az biraz matematik çözsem daha mayısta lisanstan mezun olacak ben devletin memuresi olacaktım.
istanbula doğu bölgesi deniliyor puanlar düşük bu şansla darülacezeye atanırsam şaşırmayınız.
başörtülü öğrencilerin iğneleri çıkartıldı. kulalık fln varsa görünsün muhabbeti.
kimsede kulaklık yoktu ama bende olsaydı keşke be sözlük (bkz: duman - son pişmanlık neye yarar) dinlerdim.
çıkışta emaneti tam olarak teslim aldım. teyze herkesten 1 lira alıyordu ben 2 lira çaktım.
tuttum bu işi öğretmen olarak da atanamazsam yeni mesleğim (bkz: hazır sınav salonlarının önünde emanetçilik)*
