zor zanaattir.
hele bir de dükkan sizin değilse, her ay babanızın kirayı denkleştirmek için çırpınışlarını görür ama eliniz kolunuz bağlı kalırsınız ya, hani babanız dükkana mal almak için şehir dışına gider ve siz o dönene kadar kendinizi yok hissedersiniz ya, babanızın dükkan vitrinine koyduğu okul malzemelerine bakar, heveslenir size bedava olmalarına rağmen '' babam para kazansın, ben şimdi masraf yapmayayım '' diyerek hevesinizi kursağınızda boğarsınız ya, her yılbaşı dükkanda sayım yapıldığı için babanız olmadan yılbaşı geçirirsiniz ya, ertesi gün siz kalktığınızda babanız yine yatağında değildir ya, sadece pazarları onun yanında olma fırsatı yakalarsınız ya, babanızın yıllarca verdiği emeğin bir krizle yok olduğunu ve iflas etmemek için iş yerini fesh ettiğini görürsünüz ya işte böyle bir şeydir esnaf çocuğu olmak. hayatın ta kendisidir.
babam sen başımda ol varsın dükkanımız olmasın, seni çok seviyorum...
