hala oyun yaşındayken köşe başlarında önünde bir koli, kolinin içinde bir kaç selpak ve yarabandı olan, ve bunları satmaya çalışırken bir yandanda mızıka çalan elleri üşümüş gözleri boşluklara bakan her seferinde aklından ne geçtiğini merak ettiğim çocuklar..
bir kafede ya da lokantada ya da işte onlara benzer bir yerlerde yaşları büyük insanların gencecik insanlara hizmet etmeleri, ve dengesiz ukala insanlıktan nasibini almamış gençlerinde emrederek aşağılayarak konuşmaları.. utanıyorum yahu gerçekten böyle durumlarda ve çok üzülüyorum.
ve birde ankara da olanlar bilir * beşevlerde, pasta börek yapıp ya da insanların ilgilerini çekebileceğini düşündüğü şeyleri toplayıp metro çıkışlarında ya da banka önünde satmaya çalışan teyze..
