Yaşar Kemal'in 1955 yılında yayımlanan, efsane haline gelmiş olmasına rağmen okuduğumda beni ziyadesiyle hayal kırıklığına uğratan, kazanmış olduğu ünü haketmeyen, basit anlatımlı, eşkıya olmak zorunda kalmış ince memed'in 4 ciltlik öyküsü. ününü çok yalın bir anlatıma sahip olduğu için herkesin sıkılmadan okuyabilmesine bağlayabiliriz. yazarın acemilik eseri diye yorumlamak mümkün. zira yine yaşar kemal'in akçasazın ağaları ikilemesi, al gözüm seyreyle salih'i gibi eserlerindeki tad ve rahiya anlatılamaz. insan bu kitapları okurken başını kaldırdığında günlü hayata adaptasyonda zorluk çekiyor. o kadar alıp götüren eserler. bu eserlerin aynı ünü ve beğeniyi kazanamamış olması enteresan.
