bir benzerliğimiz daha vardır. o da; çaresizlik anında gelecek her türlü saldırıya gözü kapalı karşı koymak. tüm bilincimiz, tüm otokontrolümüz, tüm sakinliğimiz yerini kontrolsüz bir silaha bırakır. bir kedi, dev bir köpek tarafından veya bir insan tarafından köşeye sıkıştırılırsa nasıl korkusuzca saldırırsa, biz de o şekilde hayata tutunuruz en zorda kaldığımız anlarda. tam tersi de en rahat günümüzdür zorluklarla karşılaştığımızda pes ettiğimiz. hayat bir tokat vurduğunda kalkıp daha sert basarız yere. ama gel gör ki okşarsa bizi yaşam sakince, ne görürüz gelecek bir tokadı, ne de önlemini alabiliriz her türlü saldırının. kedi de insan da canlıdır neticesinde, yaşanılan da ikisi için de hayattır; detayları farklı olsa da iskeleti aynı olan.
