emile hirsch in muhteşem oyunculuğu, alexander supertramp'ın yaşama sevinci, kendini tanıştığı herkese sevdirmesi, dostlukları, gülerken parlayan gözleri ve bembeyaz dişleri, idealleri, cesareti, ve filmin sonunda görüldüğünde insanın içini sızlatan fotoğrafla, son zamanların en iyi finaline sahip en iyi filmi.
mutluluk; bir kayanın üstünde, sonsuz maviliğe karşı en sevdiğin kitabı okumak olmalı. o an yaşadığın hazzı gökyüzünde dans eden kuşlarla paylaşmak belkide... çünkü mutluluk, paylaşıldığında gerçektir.
