son zamanlarda yaşadığım durum. sözlük maceram ekşiyle başladı. çok okudum, yazmak aklıma bile gelmedi. daha sonra klonlarıa rastladım ekşinin. hatta klonumsularına.( itü, uludağ vs.) ve bir gün ben de yazmak, ben de konuşmak istedim. ekşide yazar olmak çok zor dediler. evet kolay değil. olamazdım da . oyüzden hiç uğraşmadım sadece okumaya devam ettim. ama diğer sözlüklerde alım daha kolay dediler( ki çok çok doğruymuş, her yazanı alıyolar amk, ne lan bu). bunu duyan ben aldım nickimi geldi uluya. yadım dikkatli yazdım, özenli güzel yazdım kendimce. ve bir gün baktım 7. nesil yazar diyordu. evet çaylak değil, yazar. ne akdar sevindim. ben de yazabilecek, söyleyecektim. hatta başlık da açacaktım.
neyse müdavimi oldum her geçen gün. artı oylandım, sevindim. eksi oylandım, üzüldüm belki flan filan.
ama sonra bir baktım ki burası b.k gibiymiş lan. çoluk çocuk muhabbetleri yapılıyor. ya da kulaktan duyma, kes kopyala yapıştırlı bilgilerle tartışan enteller(!).abazalar, sapıklar, fanatikler, ergen bile olamamış çocuklar.
ekşiye girince insan kendini dolu bi ortamda hissediyor ama burası tat vermiyor hacı.
he bi ara çaylak oldum ben. neden hala bilmiyorum. ama kısa sürede geri aldılar.keşke almasalardı. kopmam daha kolay olurdu.
sanırım bana yol gözüktü.
ben artık iyi bir ekşi okuyucusu olacağım. denemem bile yazarlığı. ama belki gelr arada yazarım burda hoşuma giden başlıklara.( sanki çok da ihtiyacınız var sanki demi)
hülasa ortam nahoş. genelleme yapmayın sözüm herkese değil.
7. nesil batırdı galiba burayı.
