kendisine yavşak diyorlar. bir girisini örnek verip zengin piçi diyorlar. ama değersizlik duygusunun ne olduğundan haberleri yok.
çok yüksekten.. karanlıktan, ağır ağır dönen dünyayı seyre daldığını düşün. bir yarısı gece, diğer yarısı gündüz. güneşin doğuşunu ve batışını aynı zamanda farklı yerlerden seyreden insanlar var.. bir yerde şiddetli bir yağmur, biri yağmura küfrediyor, diğeri şükrederek yağmurun altına geçmiş gözlerini kapayıp gülümsüyor...
o dönen kütlede 7 milyar insan var.. herbirinin koşullara bakış açısı farklı. kimisi ilk kez orgazm oluyor, korkunç geliyor bu ona, diğeri o eşsiz zevkin bekleyişinde. başka biri yazdığı romanın ne kadar okunup okunmadığını düşünmekte. kimi karınca kolonisine toplu katliam hazırlığında, kimi ilk kez meme görmüş, kimine piyangoda bi miktar para çıkmış, kimiyse intiharın eşiğinde..
herbirini tek tek düşün. hepsi için dünyanın merkezi kendisi. kendi bilincinin yok olması demek "dünyanın sonu" onlar için.
ödenemeyecek borç, terkedilen sevgili, çocuklarının aç kalma endişesi, yalnızlık.. onun için dünyanın sonu. birde yukardan izle onu.. sessiz karanlığın içindeki beyaz ve mavi küresel koniye bak.. içindeki her minik canlının ne değişik hisleri var.
herkes kendi dünyasının merkezindedir. dünya kendi çevrende döner ve gerçekler gördüklerin/hissettiklerindir.
kimse yavşak değildir, değersizlik duygusu diye bir şey vardır.
