Bak avuçlarına, nasıl da su dolu
Düşünüyorum, hayat onlar kadar parlak olmalı
Bir avucunda yıllardır gözyaşlarını biriktirmişsin
Kötü anılarını içine atmışsın
Bıçağı kendine, hançeri hayata saplamışsın sanki
Gözlerin küçülmüş ağlamaktan
Belki de şans için yalvarmaktan.
Diğer avucunda gökyüzünün parlaklığı var
Nereden geldi bu su derken
Sana seslendi yükseklerden
Başını kaldırdın yavaşça
Hayatın verdiği olgunlukla
Bulutlar yağmur gönderiyor sana
Gözlerin yanıyor sudan ama
Sen hala bakmaya çalışıyorsun ona
Birden bir kızıllık görüyorsun gökyüzünde
Melekler beyaz olmalı derken
Kırmızı saçlı, kırmızı elbiseli bir kız
Sana bakıyor yüksekten
Yine şımarık şımarık gülüyor
Elini uzatıyor sana
Kızıl ışıklarıyla çekiyor seni yukarıya
Ve son sorusunu soruyor
"Ya düşmemek için yere bakacaksın
Ya da uçmak için yıldızlara bakarsın"
Birden bire bir sesle uyandın
Döndün gerçek hayata
sen bir şiir istedin ama
Kızıl saçlı kız
Bir masal yazdı sana!!!
