gökçeada'da yalnızlık korkumla başedebilmek için yalnız başıma gittiğim, adanın en ıssız koyunun en uç köşesinde, iki kaya arasına, bir falezin içine kurduğum çadırda tek başıma geçirdiğim gece bayağı bir yusuflamıştım. *. rüzgar ve dalga çadıra dokunuyordu, denizde ve karada miniminnacık bir ışık bile yoktu ama hava gündüz gibiydi. milyarlarca yıldız ve bir de ay vardı. gökyüzü bembeyazdı. gittiğim yerde çekirgelerden başka canlı da yaşamıyordu*. gerçekten baya korkunçtu ya.
