yaklaşık bir sene önce falan. ankara beşevler metrosundan çıkmışım, ayağımda topluklular, kucağımda 2 yaşındaki yeğenim var. bir şeye sinirliyim ama neye hatırlamıyorum. annem de var yanımda eve doğru yürüyoruz. ben o sinirle hızlı hızlı yürürken birden topuğum takılıyor bir yere, ama nasıl takılıyor, kucağımda yeğenim olmasa yere kapaklanıcam. insan üstü bir güçle dengede durmaya çalışıyorum, yeğenimin bacaklarının altından tutuyormuşum, çocuğun belden yukarısı 180 derece geriye doğru eğiliyor. son anda toparlayıp düşmesini engelliyorum.
sonra korku içinde bi an yüzüme bakıp, ağlamaya başlıyor.
düşecek diye çok korkmuştum. o bir iki saniye içinde 10 yıl yaşlandım.
